Για να καταπολεμήσεις τη βία πρέπει να σκάψεις βαθιά. Το φαινόμενο της βίας και του εκφοβισμού είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Κάτω από αυτή βρίσκονται καλά κρυμμένα συναισθήματα άγχους, χαμηλής αυτοεκτίμησης, φόβου, αίσθημα μειονεξίας ακόμα και κατάθλιψη!
Το αποτέλεσμα του εκφοβισμού είναι μια μαθημένη συμπεριφορά που επαναλαμβάνεται κυκλικά από γενιά σε γενιά. Τα συναισθήματα όμως παραμένουν ξεχασμένα. Γι’ αυτό θεωρείται σημαντικό να μαθαίνουμε και να μιλάμε γι’ αυτά. Στην ψυχολογία αυτό ονομάζεται “συναισθηματική ενημερότητα” και αφορά την αναγνώριση, την κατανόηση και τον έλεγχο της έντασης των συναισθημάτων μας.
Η δράση που έλαβε χώρα στο σχολείο μας είχε λοιπόν ως στόχο το πρώτο “κομμάτι” της συναισθηματικής ενημερότητας, την αναγνώριση των συναισθημάτων. Κλήθηκαν δηλαδή οι μαθητές να “διώξουν ό,τι τους βαραίνει” και να “πάρουν ό,τι χρειάζονται” που στόχο είχε απλά να αναγνωρίσουν και να κατονομάσουν τις ανάγκες τους.
Όπως φαίνεται στον πίνακα η πλειοψηφία των μαθητών έχει ανάγκη να “διώξει” το άγχος και τον συνεχή θυμό και να “πάρει” διασκέδαση και ψυχική ηρεμία. Ουσιαστικός στόχος της δράσης είναι να κατανοήσουμε ότι είμαστε πάντα υπεύθυνοι για τη συμπεριφορά μας, ανεξάρτητα από το πως νιώθουμε!
